امروز را که میهمان آسمانم

در انتظارِ لحظه ی سبز اذانم

حتی شده از شوق ،با بال شکسته

خود را به سمتِ آسمان ها می کشانم

امشب که گرمِ دادنِ خیرات هستند

خوب است تا وقتِ سحر اینجا بمانم

من تا گره را، وا کنم از کارهایم

باید دعایی از صحیفه را بخوانم

باید گدایِ حضرت سجاد باشم

طبق وظیفه نوکر این آستانم

آمد علیِ سوم این خانواده

ارباب، عقیقه کرده و خیرات داده

می خواند در گوشش، عمو، لالایی اش را

هر شب کنارش قصه ی سقایی اش را

می شد بفهمی از گلِ لبخند ارباب

بار دگر حالِ خوشِ بابایی اش را

می دید، چشم عمه، پشتِ دودِ اسپند

سجاد را، آن خنده ی رویایی اش را

مشغول بازی با برادر بود، اکبر

این گونه پُر می کرد او ،تنهایی اش را

یا حضرت سجاد، می خواهد غلامت

هم آخرت، هم حاجتِ دنیایی اش را

سجادی و عرش خدا سجاده ی توست

از توست دارد این همه بالایی اش را

من را به نام نوکریِ خود صدا کن

در بین قربانی شدن هایت، سوا کن

روحِ دعایت آبروی صد مسیحاست

از آبروی توست اینکه ، عشق زیباست

در چشم هایت موج می زد استجابت

آقا دخیلِ چشم هایت دست دریاست

در حالت سجده اگر، چه روی خاکی

زیر پَر و بالت تمام عرش پیداست

پرواز را با دست بسته یاد دادی

ردّ قدم هایت میان آسمان هاست

تو شهربانو زاده ای و سهم ایران

اصلاً حرم سازیِ تو بر عهده ی ماست

وقتی اصالت دارد ایران از تو و او

با تو همیشه پرچم این خطّه بالاست.

دیدن صورت ماه تو چه دیدن دارد
ناز تو حضرت عباس!کشیدن دارد

من فقط تشنه ی یک جرعه نگاهت هستم
ناز عباسی دلدار خریدن دارد

هر شب انگار به دل بال و پری می بخشی
که بسوی تو چنین شوق پریدن دارد

یوسف ام بنین!ماه شب چاردهم!
وصف زیبایی ات انگشت بریدن دارد

عشق تو ریشه دوانده ست به اعماق دلم
قلب من با تو فقط حال تپیدن دارد

قسمتم نیست اگر یک سفر کرب و بلا
تو بگو:"نه" که همین نیز شنیدن دارد

مثل دیوانه ی عاشق که به معشوق رسد
کربلا...بین دو گنبد...چه دویدن دارد.

مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد

پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد

مژده ای دل که برای دل غمدیده ما

هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد

خیز ای دل تو بیارای کنون بزم طرب

که دگر موسم اندوه به پایان آمد

مطربا نغمه نو ساز کن و پای بکوب

که به ما مژده وصل شه خوبان آمد

ساقیا باده بده خود بنما سرمستم

زان می‌ای کو به تن خسته ما جان آمد

ظلمت و تیرگی شام الم رفت کنون

روز شادی شد و خورشید فروزان آمد

غنچه‌ی دهر در این روز بخندید دگر

که به بستان علی نوگل خندان آمد

عطر پاشید به بستان که همه عطرآگین

سمن و یاسمن و سنبل و ریحان آمد

بلبل از لب به ترنم بگشاید نه عجب

که به گلذار نبی بلبل خوش خوان آمد

گوهری از صدف بحر کرم گشت عیان

که به توصیف رخش لولو مرجان آمد

نور حق جلوه به برج شرف زهرا کرد

بین به این نور که این گونه درخشان آمد

وه چه روزی است مبارک ز قدوم شه دین

موسم مغفرت و رحمت یزدان آمد

روز فرخنده میلاد حسین ابن علی(ع)

مژده‌ی خامُشی آتش نیران آمد

باعث کون و مکان منشاء ایجاد حسین

که وجودش به جهان مفخر انسان آمد

مظهر ذات خدا سبط رسول دو سرا

نور چشمان علی آن شه مردان آمد

حیف و صد حیف که در واقعه کرب و بلا

بر تن خسته او ظلم فراوان آمد

بر سر عهد و وفا در ره معشوق نگر

خود فدا کرد که سالار شهید آن آمد

ای غلامان اگرت بار گنه سنگین شد

غم مخور چونکه حسین شافع عصیان آمد.

قرائت ذکر یونسیه در سجده و ادامه آن تا یک سال سبب تجرد روح از جسم و اتصال به ارواح و باز شدن چشم برزخی می شود.

1- قرائت سوره (انا فتحنا لک فتحاً مبیناً) برای رفع حجابها بسیار خوب است.

2- قرائت ادعیه و اذکار ماثوره همه خوب هستند ولی در دعاها از دعای یستشیر در صبح وشب و در اذکار از ذکر(یا حی یا قیوم) بیشتر استفاده می کردند.

3- تلاوت 400 مرتبه آیه نور در حرم امام رضا(ع) به نیت هدیه به امام بسیار موثر است.

 
4- قرائت یک حمد و یازده مرتبه سوره توحید و هدیه آن به ارواح مومنین بسار موثر است.

5- در زمان هجوم مشکلات قرائت سوره و یا ذکری به نیت هدیه به امام جواد(ع) موثر است.

6- برای حدیث نفس ذکر تهلیل بسیار موثر است.

7- با انجام و مداومت عمل(مراقبه) نفی خواطر صورت می گیرد.

8- قرائت 21 مرتبه آیة الکرسی در روز برای تقویت حافظه بسیارموثر است.

روحش شاد...

مرحوم شیخ رجبعلی خیاط (نکوگویان) یکی از عارفان نامی معاصر کشورمان است که سال‌های نه چندان دور سخنان و موعظه‌های او در سطح شهر تهران شنیده می‌شد و افراد بسیاری در کلاس درس اخلاق وی حاضر می‌شدند.

چند جمله که همواره مورد اشاره شیخ بود:

1. زنده باش و زندگی کن و بدان که حیات در حرکت و ممات در سکون است.

2. می‌دانید شما و دنیای شما از مجموع ذراتی خلق شده‌اند و خالق برای هر ذره جهان به این عظمت وظیفه خاصی قرار داده تا این نظم و شکوه را بیان کند و انسان از آن و گاهی در اثر غرور جزیی از آن است.

3. هستی به سرعت غیر قابل باوری در حرکت است و همین حرکت در اندام شما وجود دارد و کل عالم با این شتاب به سوی خدا روانند، در نتیجه چنان بیاندیشید و حرکت کنید که از میدان وسیع این مغناطیس خارج نشوید که خالق را بشناسید و به عظمت خود پی ببرید و این خلقت حیرت انگیز نامش انسان است، را از دست ندهید.

4. انسان الهی در وجود خویش خوی حیوانی را در بند می‌کند تا نیروی وجودی او پاک و سالم به کمال برسد، از نظر جهان‌بینی شیخ خشم و غضب و تندی و سرکشی انسان‌ها را غافلگیر می‌کند، از تغییر این راه که ره سنان بیشماری در آن خفته‌اند، آن است که نیکی و محبت را در وجود خود بیدار نگهدارید که اساس خوشبختی در همین عمل و اجرای آن است.

5. نیکی و احسان سخت‌ترین دشمن را دوست و دوستان را به سوی خداوند رهبری می‌کند.

6. ندای غیبی در درون دل مشتاق؛ مسیر الهی می‌افکند و به آرامش ابدی می‌رساند، لذا لطف و احسان به دیگر بندگان خدا در درجه اول به خود عامل باز می‌گردد که انسان بنده احسان است.

7. از خداوند جز کرامت و احسان و خیر و رحمت و محبت و بنده‌پروری و امور سازنده عملی صادر نمی‌شود.

8. خداوند خدای خیر و رحمت است، آن که شر می‌سازد، شیطان است.

9. انسان به توفیق خالق و خیر خداوند معنی زنده بودن و رحمانیت و ترحم و هر نوعی از دشمنی را درک و با آن مقابله می‌کند.

10. راهیان راه الهی با عشق و محبتی که در اعماق وجود دارد، می‌دانند که هر چه غیر خدا بخواهند موجب شکست و ناکامی آنان می‌شود.

11. شما خیال نکنید خالق کائنات را باید بیرون از دلتان پیدا کنید، بلکه او در وجود شما جلوه و مکان دارد، لذا خدا را در اعماق وجود خویش بیابید، از یکی از سالکان اهل عرفان و سیر و سلوک  پرسیدند: «خدا را در کجا بیابیم؟»، آن عارف بدو پاسخ داد: «در کجا گشتی که او را نیافتی؟!»

12. شیخ می‌گفت: «بر می‌خیزید و خود را برای نماز آماده می‌کنید، حمد و سوره را درست می‌خوانید، بدون اینکه متوجه مفاهیم و معانی کلمات شوید، پس معلوم است این نماز، نماز وظیفه‌ای است و فقط کلمات را ادا می‌کنید».

13. فراموش نکنید که به قول سعدی هر نفسی که فرو می‌رود، ممد حیات است و چون باز می‌گردد مفرح ذات! در واقع سعدی مفهوم رحمت خداوند و راه رسم شکرگزاری را برای ما گفته است، ولی ما خوانده و نخوانده به راحتی از این جمله معرفتی و سلوکی گذشته‌ایم و کسی آن را برای‌مان معنی و تفسیر نکرده است.

14. به نظر می‌رسد از این پس غیر از شما شاگردان شخص دیگری با این مباحث معرفت شناسی و خداجویی به این نحو آشنا نشود، شما از رحمت و لطفی که در حقتان شده از جان و دل شاکر باشید، سعادت را به این آسانی به کسی نمی‌دهند، ایمان، خلوص، عاشقی و دنیای محبت لازم است تا خود را سالک این راه ببینید و ارزش خود را بدانید، بنگرید که مبدا خلقت چه عظمت‌هایی در وجود شما نهاده و شما از آن بی‌خبرید.

15. ایشان مطالبشان را یک بار می‌گفتند، آنها که اهل دل بودند، به خوبی درک می‌کردند و در پایان گفتند: برای شما نگفته و ندیده‌ای باقی نگذاشتم، ان شاء‌الله خدا یاری و راهنماییتان کند، مطمئن باشید هر چه از واجب‌الوجود طلب کنید، به شما با شرایط فوق خواهد رسید.

روحش شاد...