سفارش تبلیغ
صبا ویژن
خدا ایمان را واجب کرد براى پاکى از شرک ورزیدن ، و نماز را براى پرهیز از خود بزرگ دیدن ، و زکات را تا موجب رسیدن روزى شود ، و روزه را تا اخلاص آفریدگان آزموده گردد ، و حج را براى نزدیک شدن دینداران ، و جهاد را براى ارجمندى اسلام و مسلمانان ، و امر به معروف را براى اصلاح کار همگان ، و نهى از منکر را براى بازداشتن بیخردان ، و پیوند با خویشاوندان را به خاطر رشد و فراوان شدن شمار آنان ، و قصاص را تا خون ریخته نشود ، و برپا داشتن حد را تا آنچه حرام است بزرگ نماید ، و ترک میخوارگى را تا خرد برجاى ماند ، و دورى از دزدى را تا پاکدامنى از دست نشود ، و زنا را وانهادن تا نسب نیالاید ، و غلامبارگى را ترک کردن تا نژاد فراوان گردد ، و گواهى دادنها را بر حقوق واجب فرمود تا حقوق انکار شده استیفا شود ، و دروغ نگفتن را ، تا راستگویى حرمت یابد ، و سلام کردن را تا از ترس ایمنى آرد ، و امامت را تا نظام امت پایدار باشد ، و فرمانبردارى را تا امام در دیده‏ها بزرگ نماید . [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :93
بازدید دیروز :24
کل بازدید :62666
تعداد کل یاداشته ها : 88
04/4/10
10:9 ع
پخش زنده حرم

آیا می دانید رفع نیاز از مردم چه ارزشی دارد؟!!

امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند در زمین بندگانی دارد که در برآوردن حوائج مردم می کوشند، ایشان در روز قیامت در امان و آسایش هستند.

(ترجمه مشکات الانوار ص 105 )

 

آیا می دانید که حضرت علی علیه السلام برای ما بیش از هر چیز نگران چه چیز بوده اند؟!!

حضرت فرموده اند: من برای شما بیش از هر چیز از دو امر بیمناکم: اول تبعیت از هوی و هوسها و دوم آرزوهای دور و دراز.

(نهج البلاغه خطبه 28 )

 

آیا می دانید که روزی پیامبر (ص) فرمودند: آیا شما را به چیزی بالاتر از روزه داری، صدقه و نماز آگاه سازم؟!!

عرض کردند: بلی یا رسول الله، حضرت فرمودند: آشتی دادن بین مردم، زیرا بر هم زدن بین مردم نابود کننده است.

(مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام ص 90 )

 

آیا می دانید که شخصی از امام صادق (ع) پرسید: مردی که حدیث شما را تبلیغ می کند و با دل ها پیوند می دهد برتر است یا مردی که اهل عبادت است ولی در حد او تبلیغ کلام شما را نمی کند؟!!

حضرت فرمود: آن که با تلاش بسیار، حدیث ما را منتشر می کند و دلهای شیعیان ما را با ایمان پیوند می دهد، بر هزار عابد برتری دارد.

(اصول کافی ج 1 ص 33 )